składa się z ćwiczeń ruchowych, dzięki, którym dziecko poszerza świadomość swojego ciała oraz otaczającej go przestrzeni, ucząc się, że można w niej współdziałać z drugą osobą. Niewątpliwie ta metoda posiada wiele zalet, takich jak:
- umożliwienie dziecku realizacji potrzeb ruchu i zabawy,
- rozładowanie napięcia dziecka, umożliwienie mu relaksu i odprężenia,
- poszerzanie świadomości własnego ciała,
- zwiększanie poczucia własnej wartości, zaufania i pewności siebie,
- nawiązywanie kontaktu z innymi ludźmi,
- poprawa poczucia bezpieczeństwa,
- umożliwienie dziecku odczuwania przyjemności i radości,
- budowanie wzajemnego szacunku oraz poczucia troski o siebie nawzajem.
jest to metoda polegająca na stymulacji naturalnych mechanizmów rozwoju osobowości poprzez zestaw ćwiczeń ruchowych prowadzących do synchronizacji pracy mózgu. Ćwiczenia pobudzają określone struktury mózgu, mechanizmy integracji myśli i ruchu, dzięki czemu nowy sposób uczenia jest bardziej naturalny, spontaniczny i sprzyja zapamiętywaniu. Metoda pozwala na:
- usprawnianie funkcji percepcyjno- motorycznych,
- synchronizacja półkul mózgowych (szybkie i efektywne uczenie się),
- poprawianie pamięci długo i krótkoterminowej,
- pozytywne myślenie (równowaga emocjonalna).
to nic innego jak aktywne uczestniczenie w utworze muzycznym i poznanie jego struktury w sposób zrozumiały przez dzieci. Najważniejsze w metodzie jest to, aby dzieci słuchając muzyki zaakceptowały ją, polubiły i były na nią wrażliwe. Dziecko podczas wykorzystywania tej metody:
- poznaje utwory muzyki klasycznej,
- kształtuje umiejętności dostrzegania zmian tempa, dynamiki oraz wysokości dźwięku w muzyce,
- rozwija umiejętności estetycznego i rytmicznego poruszania się przy muzyce,
- kształtuje umiejętności ilustrowania muzyki ruchem, gestem i grą,
- kształtuje wyobraźnię dźwiękową przez grę na instrumentach,
- rozwija umiejętności tworzenia akompaniamentu do muzyki poważnej na instrumentach perkusyjnych i niekonwencjonalnych (tworzenia orkiestry),
- rozwija aktywność twórczą poprzez improwizacje ruchowe,
- rozwija umiejętności zabawy oraz współpracy w parach i grupie,
- kształtuje koordynację wzrokowo- słuchowo- ruchową,
- rozwija pamięć i koncentrację uwagi.
polegają na kształtowaniu wrodzonych predyspozycji muzycznych dziecka. Dzięki stworzeniu odpowiedniego środowiska dziecku oraz licznym i atrakcyjnym działaniom metoda:
- wspomaga naturalny proces rozumienia muzyki,
- ułatwia tworzenie oraz improwizowanie,
- stymuluje wszechstronny rozwój i pobudza zdolność komunikowania się,
- dzieci zyskują także większą płynność mowy i lepszą dykcję,
- przedszkolaki pokonują poczucie nieśmiałości,
- pozwala nabyć umiejętność wyrażania siebie.
inaczej metoda improwizacji ruchowej. U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji jak: ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zabawy, taniec, opowieść ruchowa, inscenizacja, improwizacja ruchowa, groteska, pantomima, sceny dramatyczne itp. Każde dziecko ćwicząc wykonuje zadanie ruchowe na swój sposób po wyjaśnieniu przez nauczyciela co ma zrobić, natomiast wykonania będzie zależał od jego inwencji twórczej, pomysłowości, fantazji oraz doświadczeń ruchowych. Metoda uczy:
- samodzielności,
- twórczości,
- działania,
- myślenia.
jest metodą, która stwarza możliwości dzieciom do działania w atmosferze akceptacji i zaufania. Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy opisywaną metodą jest duża, kolorowa chusta, która przyciąga uwagę dzieci, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga dzieciom zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Głównymi celami pedagogiki zabawy są:
- harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka,
- pomoc w odkrywaniu najlepszych cech dziecka bez poczucia lęku
- pobudzanie dziecięcej wyobraźni
- dobrowolność uczestnictwa, wykluczenie rywalizacji
- możliwość komunikowania się poprzez ruch, słowo, plastykę, oraz inne środki wyrazu.
drama, pantomima, teatrzyk kukiełkowy, pacynkowy, zabawy paluszkowe.
Aktywność twórcza dziecka jest jego naturalną potrzebą biologiczną, którą można wykorzystać tworząc odpowiednie sytuacje edukacyjne. Metody są odpowiednie dla dzieci uzdolnionych, gdyż umożliwia rozwijanie ich predyspozycji, jak też dla dzieci mających różne trudności, powoduje wzrost wiary we własne możliwości. Pozwalają na:
- samodzielność myślenia i działania,
- aktywność i otwartość,
- rozwijanie emocji, wyobraźni i fantazji, także elokwencji i plastyki ciała,
- wyrabianie umiejętności współżycia i pracy w grupie,
- kształtowanie samodyscypliny,
- koncentrację uwagi,
- radzenie sobie z sytuacją stresową, ćwiczenie pamięci czerpanie satysfakcji z wykonanej pracy.
której głównym elementem jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych (tzw. instrumentarium Orffa, w skład którego wchodzą: bębenki, tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne). Bardzo ważna jest improwizacja i rozwijanie ekspresji, a najważniejszym elementem w muzykowaniu rytm. Niniejsza metoda:
- rozbudza wrażliwość estetyczno-muzyczną dzieci,
- rozwija zamiłowanie do muzyki, śpiewu oraz tańca,
- wyzwala emocje i wyobraźnię,
- uwrażliwia na piękno w muzyce, ruchu i otaczającym świecie,
- kształtuje pozytywne cechy osobowości i odpowiednie postawy społeczne.
Ruch. Muzyka. Rytm. Przybory. To właśnie te wymienione elementy są najważniejsze w założeniu tej metody. W metodzie tej jest również dużo naśladowania ruchu i wzorowania się na prowadzącym zajęcia i współćwiczących. Gimnastyka ta u dzieci:
- rozwija poczucie rytmu, wrażliwości muzycznej i ekspresji twórczej,
- pozwala kształtować i doskonalić koordynację wzrokowo – słuchowo – ruchową, orientację w schemacie własnego ciała,
- harmonijnie rozwija prawą i lewą stronę ciała dziecka,
- stwarza również sytuacje pozwalające poznać przez dziecko swoje możliwości ruchowe.
Wykorzystanie relaksacji pozwala regulować poziom napięcia stresowego, szybko regeneruje siły, łagodzi niepokój, zwiększa kontakt z własnym ciałem i uczy panowania nad własnymi emocjami. Stosowanie ćwiczeń i zabaw relaksacyjnych podczas zajęć wpływa na:
- rozwój osobowości – dzieci doświadczają, że za pomocą celowych ćwiczeń mogą uczynić coś dla własnego dobrego samopoczucia, stworzyć balans między napięciem a odprężeniem;
- pozytywne współżycie – niespokojne i agresywne dzieci poprzez relaksację odnajdują dostęp do swoich wewnętrznych sił samoregulujących, doświadczają, że pozytywnie mogą zmniejszyć stan napięcia i nie są zdane na przemoc;
która odbywa się poprzez zabawę. Dobrane rekwizyty, zajęcia wypełnione zabawami i ciekawymi zadaniami oraz grami wpływają na ich atrakcyjność i pozwalają na zrozumienie sytuacji matematycznych. W trakcie zajęć ważna jest rozmowa z dzieckiem, gdyż sprzyja to rozwojowi jego myślenia. Program edukacji matematycznej wg E. Gruszczyk- Kolczyńskiej obejmuje następujące kręgi tematyczne: orientacja przestrzenna, rytmy, kształtowanie umiejętności liczenia, a także dodawania i odejmowania, wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania; rozwijanie umiejętności mierzenia długości, klasyfikacja, układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych, zapoznanie dzieci z wagą i sensem ważenia, mierzenie płynów, intuicja geometryczna, kształtowanie gier przez dzieci, zapisywanie czynności matematycznych. Dwanaście wymienionych kręgów tematycznych trzeba zrealizować w podanej kolejności. Uwzględnia ona, bowiem nie tylko stopniowane trudności, ale także prawidłowości rozwoju dziecka. Dzięki metodzie dziecko:
- stymuluje uzdolnienia matematyczne u dzieci,
- dobrze przygotowuje je do nauki matematyki w szkole.
- sprzyja rozwojowi inteligencji operacyjnej dzieci,
- uodparnia je na sytuacje trudne,
- rozwija umiejętności matematyczne.
Zadaniem metody jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno- motorycznej. Dzięki odpowiednim działaniom w trakcie wykorzystywania tej metody dziecko:
- Przygotuje się podjęcia nauki szkolnej i procesu nauki czytania i pisania,
- Koryguje zaburzenia percepcji wzrokowej i słuchowej, zaburzenia motoryki,
- zaburzenia integracji sensorycznej oraz zaburzenia orientacji w schemacie ciała i przestrzeni,
- Rozwija się pozaintelektualnie, np. pobudza swoją motywację i twórczość, dojrzałość społeczną, kształci krytycyzm i uczucia wyższe,
- Dzieci leworęczne usprawniają zdolności manualne i utrwalają sobie prawidłowy schemat pisania poprzez wytworzenie nawyku rysowania znaków graficznych od strony lewej ku prawej i kreślenia linii we właściwym kierunku,
- Rozwija funkcje językowe, spostrzegawczość, motorykę dużą i małą oraz usprawnia czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i ruchu,
- Harmonizuje wszystkie funkcje motoryczne oraz koordynuje słuch, wzrok i ruch,
- Usprawnia uwagę, pamięć, percepcję, wyobraźnię oraz koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową.
to zajęcia w których terapeuci i nauczyciele pracując na zajęciach z dziećmi zwracają uwagę na polisensoryczny rozwój dziecka. Dotyk, wzrok, słuch, zapach, smak, propriorecepcja czy układ przedsionkowy to zmysły, które rozwijane na zajęciach pomagają w przesyłaniu i integrowaniu doświadczeń w naszym mózgu. Zbieranie i integrowanie wyżej wymienionych doświadczeń pomaga dziecku w uzyskaniu wyższych zdolności szkolnych np. takich jak czytanie i pisanie.